گسترش و توسعه شهرها، سبب افزايش ميزان مصرف انرژي الكتريكي ميشود و لازمة تأمين آن احداث و توسعة شبكههاي انتقال و توزيع نيرو ميباشد. در شهرهاي بزرگ انجام اين مهم بهسادگي عملي نميباشد. كمبود زمين، گراني قيمت زمين، مشكلات زيست محيطي، مشكلات تصاحب قانوني زمين و اخذ مجوزات لازم همه باهم گاهي احداث خطوط انتقال نيرو را آنقدر پيچيده ميسازند كه حتّي بدون توجّه به مسائل اقتصادي هم اجراي آن به سهولت ميسر نميباشد.
طبيعي است هرچه بر ميزان انرژي الكتريكي درخواستي افزوده گردد، لازمة تأمين آن افزايش ولتاژ خطوط انتقال جديد ميباشد كه در چنين حالتي مشكلات زير پديدار ميشود:
- افزايش فواصل فازي
- افزايش پهناي برج
- افزايش حريم خطوط
- افزايش باند عبور
اين عوامل سبب افزايش مساحت زمين اشغالي در طول مسير خطوط انتقال نيرو گشته و در نتيجه تهيه و تدارك آن را با مشكلات پديدهاي همراه ميسازند. بنابراين اگر قرار باشد احداث خطوط انتقال در مسيرهاي جديد صورت گيرد، با توجّه به قيمت بسيار بالاي زمين در شهرهاي بزرگ، تنها قيمت زمين در يك كيلومتر از طول مسير به چندين برابر بهاي يك كيلومتر از خطوط عادّي افزايش مييابد كه در بسياري موارد برقرساني را از ديدگاه اقتصادي توجيه نمينمايد.
در چند دهة اخير، مطالعات گستردهاي در زمينة توسعه شبكههاي شهري بصورت مقالات و گزارشات علمي در كنفرانسها و مجلّات معتبر منتشر گرديده كه در تمامي آنها تلاش در كاهش مساحت زمين در طول مسير خطوط انتقال نيرو بوده است. استفاده از خطوط انتقال فشرده يا كمپكت (Compact) و نزديكسازي فازها با بهرهگيري از شيوههاي مختلف، روشهايي هستند كه در تقليل مساحت زمين اشغالي، به كار گرفته ميشوند كه در اين فصل مورد بررسي قرار ميگيرند.